Met een lach en een traan
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg marjolein
14 September 2009 | Hongarije, Bugyi
Iets wat veel mensen niet weten over Hongaren, is dat ze neigen naar neerslachtigheid. Hoewel Hongaren erg vriendelijk en aardig zijn, zullen ze van zichzelf toch altijd wat down blijven.
De reden dat ik jullie al zo lang niet voorzien heb van smeuige verhalen is tweeledig. Aan de ene kant heb ik het hier loeidruk en dan nog drukker, maar aan de andere kant vermijd ik het typen van verhaaltjes op het moment even. Gelukkig werd ik tot de orde geroepen door mijn allerliefste allerbeste vriendinnetje en hier is het resultaat:
De afgelopen weken heb ik vooral doorgebracht op een groot melkveebedrijf, met zo'n 1200 melkkoeien en ook heel wat stuks jongvee. Op dit bedrijf werd ik al snel gebombardeerd tot dienstdoende dierenarts, wat inhoudt dat ik koeien met melkziekte, lebmagen, ret sec, endometritis etc etc aan het behandelen ben geweest, kalveren heb opengesneden, heel veel buizen bloed heb geprikt en tussendoor ongeveer elk deeltje geanalyseerd en aan advies onderworpen heb dat je maar kunt verzinnen. En dat allemaal in het Hongaars/Duits/Nederlands/gebarentaal. Je wilt dus echt niet weten hoe een doorgewinterde Hongaar kijkt als ik besluit een koe met een lebmaag neer te leggen en over zijn rug te rollen!
Voor iedereen die zich zorgen maakt over later: niet doen. Als je voor het blok staat kun je echt tien keer meer dan je ooit voor mogelijk had gehouden, en bovendien is er niemand die je vertelt dat het niet goed is wat je doet, jij bent de koning(in).
Tussendoor kwamen mijn geweldige ouders nog even een weekendje langs, hing ik lekker even de toerist uit en voilá, de laatste week is alweer aangebroken.
En dat brengt me toch bij deel twee van mijn excuus niets meer van me te laten horen. Want vandaag, na een dag vol heel saai kantoorwerk, kwam het toch wel weer heel hard aan: dit is niet mijn toekomst. Elke cel in mijn lichaam is doodop, elke vierkante centimeter van mijn huid jeukt, ik loop continu mijn neus op te halen en te niezen en waarom heb ik soms zo'n last van ehm.... heeeeele erge traanogen?
Nog steeds zou ik alles wat ik op deze wereld bezit opgeven om toch maar dierenarts te kunnen worden. Maar het feit dat ik elke dag van 12 tot 3 op het terras ben gaan zitten om weer even bij te kunnen komen zegt het al: dit is niet voor mij weggelegd.
Het leven is niet altijd eerlijk, en ik weet wel dat als dit alles is, het nog wel meevalt. Maar toch....
Gelukkig heb ik dus wel een aantal indianenverhalen aan mijn repertoire toegevoegd, aarzel niet ernaar te vragen!
Mijn laatste week is nu van start gegaan, dus ik zie jullie allemaal snel weer!
Ik mis jullie! xxx Marjoooooolein
De reden dat ik jullie al zo lang niet voorzien heb van smeuige verhalen is tweeledig. Aan de ene kant heb ik het hier loeidruk en dan nog drukker, maar aan de andere kant vermijd ik het typen van verhaaltjes op het moment even. Gelukkig werd ik tot de orde geroepen door mijn allerliefste allerbeste vriendinnetje en hier is het resultaat:
De afgelopen weken heb ik vooral doorgebracht op een groot melkveebedrijf, met zo'n 1200 melkkoeien en ook heel wat stuks jongvee. Op dit bedrijf werd ik al snel gebombardeerd tot dienstdoende dierenarts, wat inhoudt dat ik koeien met melkziekte, lebmagen, ret sec, endometritis etc etc aan het behandelen ben geweest, kalveren heb opengesneden, heel veel buizen bloed heb geprikt en tussendoor ongeveer elk deeltje geanalyseerd en aan advies onderworpen heb dat je maar kunt verzinnen. En dat allemaal in het Hongaars/Duits/Nederlands/gebarentaal. Je wilt dus echt niet weten hoe een doorgewinterde Hongaar kijkt als ik besluit een koe met een lebmaag neer te leggen en over zijn rug te rollen!
Voor iedereen die zich zorgen maakt over later: niet doen. Als je voor het blok staat kun je echt tien keer meer dan je ooit voor mogelijk had gehouden, en bovendien is er niemand die je vertelt dat het niet goed is wat je doet, jij bent de koning(in).
Tussendoor kwamen mijn geweldige ouders nog even een weekendje langs, hing ik lekker even de toerist uit en voilá, de laatste week is alweer aangebroken.
En dat brengt me toch bij deel twee van mijn excuus niets meer van me te laten horen. Want vandaag, na een dag vol heel saai kantoorwerk, kwam het toch wel weer heel hard aan: dit is niet mijn toekomst. Elke cel in mijn lichaam is doodop, elke vierkante centimeter van mijn huid jeukt, ik loop continu mijn neus op te halen en te niezen en waarom heb ik soms zo'n last van ehm.... heeeeele erge traanogen?
Nog steeds zou ik alles wat ik op deze wereld bezit opgeven om toch maar dierenarts te kunnen worden. Maar het feit dat ik elke dag van 12 tot 3 op het terras ben gaan zitten om weer even bij te kunnen komen zegt het al: dit is niet voor mij weggelegd.
Het leven is niet altijd eerlijk, en ik weet wel dat als dit alles is, het nog wel meevalt. Maar toch....
Gelukkig heb ik dus wel een aantal indianenverhalen aan mijn repertoire toegevoegd, aarzel niet ernaar te vragen!
Mijn laatste week is nu van start gegaan, dus ik zie jullie allemaal snel weer!
Ik mis jullie! xxx Marjoooooolein
-
14 September 2009 - 20:19
Annabel:
Ah dat werd tijd.....
echt rot dat je zoveel last hebt van je allergie, maar het heeft je er niet van weerhouden om deze ontdekkingsreis te maken en dat vindt ik echt super! het is alleen jammer dat je er niet je beroep van kunt maken op de manier die jij wilt. Maarr hou die lach vast en alles komt op zijn pootjes terecht.
knuf! -
15 September 2009 - 06:11
Geeske:
Oh Marjo, ben trots op je dat je dat allemaal hebt gedaan! Je zou echt een goede dierenarts zijn! Maar je hebt heel veel kwaliteiten...collumnist, 2e kamerlid, minister, koningin! Babe, goede reis terug en we bellen als je weer in NL bent!
xx Geeske -
15 September 2009 - 14:46
Trudie:
Hoi Kanjer
Het was een super leuk week-end. We hebben nu tenminste een idee van je verhalen gekregen. En wat betreft de toekomst, dat gaat helemaal goedkomen. xx mama -
15 September 2009 - 15:35
Chantalle:
ik sluit me helemaal bij Geeske aan en nog 10x meer!!!
Ondanks alles is dit een ervaring om nooit meer te vergeten!!!!
tot heel snel (lekker even bijkletsen, moe je ook weer genoeg verellen!!)
en dikke kus!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
